چشم‌هایش

قلم بزرگ علوی چشمهایش را تبدیل به اثری بی‌بدیل در ادبیات ایران کرد. اثری در وصف چشمانی که عاشق را به آتش میکشد که یاداور ترانه‌ٔ افشین یداللهی‌ست: وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید داستان با مرگ استاد نقاشی اغاز میشود و‌ کنجکاوی مدیر درباب اخرین اثر او که از چشمان زنی پرداخته شده اثری که گویا در برگیرنده‌ٔ تمام هستی استاد است. سرانجام فرنگیس صاحب چشمان هستی‌بخش و جان‌سوز نقاشی استاد رخ نمایان کرده و حکایت اغاز میکند. حکایت از تاثیر شگرف استاد بر اندیشه‌ٔ او که ابتدا فقط برای اثباتش به استاد بود نه اعتقاد قلبی و حکایت از عشق مشکل اما درخشان بین خود و استاد که با تمام ترسها و دوری جستنها در نهایت یکی شد. و دراخر حکایت غم‌انگیز این عشق سوزان که اغاز و پایانش با چشمهایش پیوند خورده بود. این کتاب عاشقانه‌ایست در بستر اتفاقات اجتماعی در برهه‌ی مهمی از ایران. عشقی آمیخته با سیاست و خون آمیخته با ترس و امنیت در هوای معشوق.

وقتی شروعش کردم فکر نمیکردم انقدر دوستش داشته باشم قلم روون فضاسازی مناسب و جلو بردن داستان