آب در گیتی

نقش اساسی آب در حیات بشری از تمدن های باستانی گرفته تا تمدن های امروزی بر همگان آشکار است. همه ی تمدن های باستانی در نزدیکی منابع آب بنا شده اند. وجود آب، آبادی، نعمت و ثروت به همراه داشته؛ و نبود آن مشکلات عدیده و چالش بین دولت ها و ملت ها را. این کتاب به این موضوع می پردازد که آیا آب منحصر به زمین است؟ آیا می توان آب را در نقاط دیگر منظومه شمسی یا در کهکشان های دور یافت؟ در منظومه شمسی اجرامی مانند دنباله دارها و قمر سیارات غول پیکر از بخش زیادی آب تشکیل شده اند. آب بعد از انفجار نخستین نسل ستارگان درخشان در ۱۰۰ میلیون سال پس از تاریخ گیتی به وجود آمد. ارسال ماهواره ها و سفینه های فضایی به نقاط دوردست حکایت از وجود سفره های یخی در بعضی از سیارات و قمر آن دارد. خوشبختانه هیدروژن که یکی از عناصر تشکیل دهنده آب است، فراوان ترین عنصر در گیتی است و از نظر تعداد اتم ها ۹۰% ماده در گیتی را تشکیل می دهد و از نظر وزنی ۷۵% ماده را. پروفسور آرنولد هانس لمایر، استاد اخترفیزیک در دانشگاه گراتس، دومین دانشگاه قدیمی اتریش است. حوزه های اصلی فعالیت هانس لمایر، فیزیک خورشیدی شامل فعالیت، چرخه ها و آب و هوای خورشید و همچنین بررسی خطراتی است که فعالیت های خورشیدی برای ماهواره ها و ماموریت های حامل فضانوردان دارد. حوزه ی دیگر فعالیت او اخترفیزیک است: ستاره های خورشیدسان، سیارات فراخورشیدی، حیات در گیتی، ستاره های والد سیارات، انرژی تاریک و لنزهای گرانشی است.