اخلاق ناصری

خواجه نصیر الدین طوسی672-597ق از نامدارترین دانشمندان اسلام واز بزرگ ترین علمای امامیه،علاوه بر علوم دینی در حکمت و بیشتر علوم زمان خود استادی ومهارت داشت. تالیف معروف تر او در علم اخلاق ،«اخلاق ناصری» است که در هنگام اقامت خواجه در دربار ناصرالدین عبدالرحیم به ابوالفتح از سران دانش پرور اسماعیلیه،به نام وی پرداخته شده است.ماخذ عمده وی در این تالیف،بنا به گفته خود او کتاب تهذیب الاخلاق ابن مسکویه است.خواجه طوسی کتاب ابن مسکویه را از عربی به فارسی آورده وبا تغییراتی کتاب خود را ساخته و پرداخته است.جز اینکه کتاب ابن مسکویه منحصر به اخلاق است و اخلاق ناصری مشتمل بر هرسه بخش حکمت عملی (اخلاق،تدبیر منزل وسیاست) مدن است. در این کتاب نیز مانند کتاب ابن مسکویه،بیشتر مطالب از اقوال اخلاقی حکمای پیش استفاده و نقل شده است.خواجه در آغاز کتاب آنچه را که از مسائل فلسفی برای فهم مطالب لازم دیده یا اسلوبی نیکو خلاصه کرده است.واین کتاب همواره در ایران مورد توجه بوده واز کتب مشهور ومعتبر اخلاقی به شمار آمده است.