غم غریبی و غربت

غربت جایی است آن سوی وطن، آن سوی خانه، آن سوی سرزمینی که در آن بالیده ای. غربت نیمی وصل است و نیمی هجران؛ بودن در جایی است و زیستن در جایی دیگر؛ یک سو حسرت وطن خوردن است و سوی دیگر تظاهر به همرنگی با محیط جدید در عین انزوای پنهانی؛ کنده شدن از خاک است و کاشته شدن در باد. غریب نگاهی دوسویه دارد. هر چشم اندازی در غربت از همتای خود در وطن مایه می گیرد: آفریدن جغرافیای خیالی از جغرافیای وطن در سرزمینی دیگر. غم غریبی، آن نگاه دوخته و پیوسته به وطن، آن نگاه گسسته به غربت، و چمدانی که پر از تهی است تصویرهایی اند که کوشیده ام نشان شان دهم.