سطرها در تاریکی جا عوض می‌کنند (1387 - 1383)

سطرها در تاریکی جا عوض می کنند" مجموعه ی شعری است به قلم "گروس عبدالملکیان" که سی و یک قطعه شعر سپید نیمه بلند را از این شاعر معاصر ایرانی در بردارد. در این اثر که سومین کتاب منتشر شده از "گروس عبدالملکیان" می باشد، فضای اشعار سروده شده نزدیک به هم و شبیه بوده و مفاهیمی همچون عشق، جنگ و صلح، طبیعت و مدرنیته و مرگ و زندگی، بخشی از مضمون اشعار موجود در "سطرها در تاریکی جا عوض می کنند" را تشکیل می دهد. در این مجموعه، شاعر لحنی خطابه وار به اشعار خود داده است و آنجا که از مرگ حرف می زند، شخصیت هراسان و افسرده ای در سایه ی ابیات قدم می زند و از پس پلک تیره ای به مخاطب می نگرد. او از تصویرها و ترکیب های بدیعی، برای نشان دادن یکی از ملال آورترین مفاهیم زندگی هر انسان، یعنی یاس، بهره برده و ناامیدی گاه تماما فضای یک شعر را به خود اختصاص داده است. صفت ها و اضافاتی که یک به یک پشت هم قرار گرفته اند، آمده اند تا به مخاطب بگویند که "سطرها در تاریکی جا عوض می کنند" و هر بار که خواننده کتاب را بسته و زمین می گذارد، بار بعدی که با همان اشعار مواجه می شود، دیگر همان مفاهیم را سرجای خود نمی بیند. شاعر هر چه که می داند بر دل کاغذ سوار می کند اما این "سطرها در تاریکی جا عوض می کنند" و زمانی که راه خود را به ذهن مخاطب پیدا می کنند، دیگر یکجا بند نمی شوند. تفکر مدرن "گروس عبدالملکیان" در اشعار او به چشم می خورد و لحن او در ارائه ی اندیشه و احساساتش، یک دست است.