هم‌زمانی یک اصل ارتباطی غیرعلی

یونگ از همان اوایل کارش شیفته تصادفات بود، به ویژه آن دسته از تقابل های شگفت انگیزی که عقلانیت علمی نمی توانست به اندازه کافی توضیح دهد. او این ایده ها را قبل از جنگ جهانی اول با آلبرت انیشتین در میان گذاشت، اما برای اولین بار در یک سخنرانی در سال 1930 از اصطلاح "همگامی" با اشاره به بینش های روانشناختی غیرعادی ناشی از مشورت با آی چینگ استفاده کرد. نامه نگاری و دوستی طولانی با ولفگانگ پاولی، فیزیکدان برنده جایزه نوبل، بیانیه نهایی و بالغانه تفکر یونگ در مورد همزمانی را برانگیخت که در ابتدا در سال 1952 منتشر شد و در اینجا تکثیر شد. این مقاله همراه با انبوهی از مطالب تاریخی و معاصر، آزمایش نجومی را توصیف می کند که یونگ برای آزمایش نظریه خود انجام داد. این کتاب ارزشمند تحقیقات یونگ در مورد طیف وسیعی از پدیده های روانی را آشکار می کند.