علیه افسردگی ملی: می 68 در فرانسه و معنای سرپیچی

خوشبختی را فقط می توان به قیمت سرپیچی بدست آورد. سرکشی شرط لازم حیات ذهن است و موضوع را به بخشی از بازگشت، عطف، تجدید و دور زدن فرا می خواند. برخلاف مفهوم معاصر «تمرد» که محدود به کنش سیاسی در سطح کلام است، کریستوا به ریشه های این کلمه برمی گردد تا نشان دهد که اصیل ترین کنش سیاسی شکلی درونی از سرکشی است که متضمن نقض قانون است. ممنوعیت ها، هنجارها، ارزش ها و قوانین داخلی. 68 به بررسی فرانسه و ارزیابی جنبه های سیاسی و فلسفی آن می پردازد. ژولیا کریستوا فیلسوف، منتقد ادبی، روانکاو، فمینیست و رماننویس بلغاری-فرانسوی است که از اواسط دهه ۱۹۶۰ در فرانسه زندگی می‌کند. ژولیا کریستوا بعد از انتشار نخستین کتابش، Semeiotikè در ۱۹۶۹ تأثیر زیادی در تحلیل انتقادی نظریه فرهنگ و فمینیسم گذاشت. کارهای او شامل کتاب‌ها و مقاله‌های بسیار دربارهٔ نشانه‌شناسی، بینامتنیت و ابجکسیون در حوزه‌های زبان‌شناسی، نظریه ادبی و نقد، روانکاوی، زندگینامهنویسی و خودزندگی‌نامهنویسی، تحلیل سیاسی و فرهنگی، هنر و تاریخ هنر می‌شود. او یکی از پیشگامان ساختارگرایی هنگام اوج این نظریه در انسانیّات بود. کارهای وی همچنین جایگاه مهمی در اندیشه پساساختارگرایی دارد. نظریه‌ی ادبی فمینیستی از نیمه‌ی دوم قرن بیست تا به امروز، عرصه‌ی گسترده‌ای را پیش روی مطالعات ادبی گشوده است. ژولیا کریستوا نیز در کنار هلن سیکسو و لوس ایریگاری، مهم‌ترین چهره‌های فمینیسم پساساختارگرای فرانسه محسوب می‌شوند. دغدغه‌ی اصلی کریستوا به‌مانند دیگر اصحاب پساساختارگرایی، «زبان» است و مطالعه‌ی آن در بسترهای جامعه‌شناسیک و روان‌شناسیک.