ژوزف استالین: دیکتاتور اتحاد شوروی

استالین یک رهبر انقلابی و سیاسی شوروی بود که اتحاد جماهیر شوروی را رهبری کرد. او به عنوان دبیر کل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی (1922-1952) و رئیس شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی (1941-1953) قدرت را در دست داشت. او که در ابتدا کشور را به عنوان بخشی از یک رهبری جمعی اداره می کرد، قدرت را برای تبدیل شدن به یک دیکتاتور در دهه 1930 تثبیت کرد. از نظر ایدئولوژیک به تفسیر لنینیستی مارکسیسم پایبند بود، او این ایده ها را به عنوان مارکسیسم-لنینیسم رسمیت داد، در حالی که سیاست های خود او استالینیسم نامیده می شود. استالین که در یک خانواده فقیر در گوری در امپراتوری روسیه (گرجستان کنونی) به دنیا آمد، قبل از پیوستن به حزب کارگر سوسیال دموکرات مارکسیست روسیه در مدرسه روحانی تفلیس شرکت کرد. او روزنامه حزب، پراودا را سردبیر کرد و از طریق دزدی، آدم ربایی و راکت های حفاظتی برای جناح بلشویک ولادیمیر لنین سرمایه جمع آوری کرد. او که بارها دستگیر شد، چندین بار تبعید را نیز تجربه کرد. پس از اینکه بلشویک ها در انقلاب اکتبر قدرت را به دست گرفتند و یک دولت تک حزبی تحت حزب کمونیست جدید در سال 1917 ایجاد کردند، استالین به دفتر سیاسی حاکم بر آن پیوست. استالین با خدمت در جنگ داخلی روسیه قبل از نظارت بر تأسیس اتحاد جماهیر شوروی در سال 1922، رهبری کشور را پس از مرگ لنین در سال 1924 به عهده گرفت. در دوران استالین، سوسیالیسم در یک کشور به یک اصل اصلی ایدئولوژی حزب تبدیل شد. در نتیجه برنامه های پنج ساله او، کشور دستخوش جمع آوری کشاورزی و صنعتی شدن سریع شد و یک اقتصاد فرماندهی متمرکز ایجاد کرد. اختلالات شدید در تولید مواد غذایی به قحطی 1930-1933 کمک کرد که میلیون ها نفر را کشت. استالین برای ریشه کن کردن "دشمنان طبقه کارگر" متهم، پاکسازی بزرگ را به راه انداخت که در آن بیش از یک میلیون نفر عمدتا در سیستم اردوگاه‌های کار اجباری گولاگ زندانی شدند و حداقل 700000 نفر بین سال‌های 1934 و 1939 اعدام شدند. کتاب « ژوزف استالین » همراه با عکس‌های دیدنی ، زندگی این مرد را از کودکی تا به هنگام وقوع انقلاب شوروی و سپس آغاز جنگ سرد و به قدرت رسیدن مطلق این رهبر بلامنازع شرح می‌دهد.