من قاتل پسرتان هستم

این اثر تازه گو با نگاهی نو به موضوع جنگ ایران و عراق پرداخته و داستان آدم‌هایی را روایت می‌کند که پس از سال‌ها به خانه‌هایشان بازگشته‌اند، اما خاطرات و تجربیات آن دوران همچنان در ذهن و قلبشان زنده است. این کتاب صوتی با عنوان "من قاتل پسرتان هستم"، دارای ده داستان کوتاه است که احمد دهقان در دوره‌ای بین سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۳ آن‌ها را نگارش داده است. این کتاب پس از انتشار با بازخورد‌های مختلفی روبرو شد، اما هدف اصلی نویسنده نیازمندی به نمایش چهره‌هایی از افرادی است که در جبهه‌ها جنگیده‌اند و در پس پرده‌های جنگ‌ها و نبردها، تجربیاتی تلخ و پر درد را تجربه کرده‌اند. احمد دهقان در این کتاب با تلاشی بی‌آرمانانه تصویری واقع‌گرا از رویدادهای جنگ و جانبازان ایجاد می‌کند. او تلاش می‌کند تا بدون تزیین و شعارسازی، واقعیت‌هایی را از جنگ و پیامد‌های آن به تصویر بکشد. به همین دلیل، کتاب به خوبی به تحلیل و تبیین جنگ و پیامدهای آن پرداخته و توانسته در دسته‌بندی‌های مختلف نقدها و انتقادات جامعه ادبی، توجه خوانندگان را به خود جلب کند. همچنین، به دلیل سبک نوشتاری قوی و واقع‌گرایانه نویسنده، این کتاب به سرعت در محافل بین‌المللی مورد توجه قرار گرفت و ترجمه‌های آن به زبان‌های انگلیسی، ایتالیایی، لهستانی و فرانسوی انجام شد. این امر به عنوان یک اثر با ارزش و مورد توجه در سطح جهانی نشان‌دهنده اهمیت و جذابیت داستان‌های این کتاب است. علاوه بر این، کتاب "من قاتل پسرتان هستم" توانسته به واسطه داستان‌های تلخ و تاثیرگذارش، توجه جامعه را به مسائل و آثار جنگ جلب کند و موجب شناخت بهتر از واقعیت‌ها و اتفاقات پشت پرده‌های جنگ شود. از جمله اقدامات مهم این نوشتار، تولید فیلم مستندی به نام "پاداش سکوت" توسط مازیار میری به عنوان تجسم تصویری از داستان‌های این کتاب است. عنوان اثر از یکی از داستان‌های کتاب گرفته شده که در آن یک رزمنده‌ی ایرانی در جریان یک عملیات ویژه مجبور می‌شود دوست همرزم خود را به قتل برساند تا عملیات موفق شود. این داستان نشان‌دهنده اثرات نامطلوب جنگ بر آدم‌ها و اختیارات سختی است که بر آن‌ها تحمیل می‌شود. پس از جنگ، این فرد با حس وجدان ناخوشایندی مواجه می‌شود و نمی‌تواند با گذشت زمان وقوع اتفاق را به خوبی فراموش کند. بدین ترتیب، نامه‌ای که او به پدرش نوشته است، توصیفی از وقایع تلخ این داستان و اثرات روحی و روانی آن را ارائه می‌دهد. این اثر پس از انتشار، با انتقادات متنوعی روبرو شد. برخی آن را به عنوان عدم توجه به جنبه‌های مهم تر و روحی‌تر جنگ تحمیلی، به‌عنوان داستان‌های جنگی با دیدگاه ماتریالیستی و عدم توجه به تحلیل عمیق و تأمل در ارزش‌های انسانی انتقاد کردند. اما با وجود تنوع در انتقادات، تأثیرات قوی این کتاب و توانایی نویسنده در ترسیم پرتره‌های واقعی از جنگ و جانبازان باعث شده تا نام این اثر به‌عنوان یکی از دستاوردهای ادبی مهم در زمینه جنگ و اثرات آن بر جامعه در حوزه‌ی ادبیات و فرهنگی شناخته شود.